Στον τομέα της μουσικής η δραστηριότητά του περιορίστηκε στη σύνθεση, εξαιτίας των πολλαπλών του υποχρεώσεων. Από όλες τις πηγές άντλησης γνώσης στις οποίες ο Θ. Στάθης είχε πρόσβαση, ο Χίντεμιτ ήταν αυτός που άνοιξε σε αυτόν τους ορίζοντες της σύνθεσης. Τα πρώτα βήματα ήταν η συγγραφή μουσικών ιδεών (λεγόμενων και μοτίβων) τα οποία χρησιμοποίησε σε συνδυασμό με μουσικά μοντέλα της γραμμής του μπάσου, που βρίσκονται σε έργα των μεγάλων μουσουργών, κυρίως του Μπετόβεν, για να χτίσει ολοκληρωμένα «νέα» μουσικά επικοδομήματα-έργα. Η σκυτάλη στη συνέχεια πέρασε στην ιδιαίτερη αγάπη του, που είναι η αρχαία ελληνική τραγωδία. Σε αυτές δοκίμασε, όπως αρχικά και η Καμεράτα της Φλωρεντίας στην αυγή της Αναγέννησης, τη μελοποίηση μεταφρασμένων στοίχων των τραγωδιών Αντιγόνη του Σοφοκλή και Άλκηστη του Ευριπίδη. Η προσπάθεια αυτή οδήγησε στη σύνθεση της όπερας “Αντιγόνη” καθώς και της όπερας “Άλκηστη“. Η τριτη όπερα με τίτλο “Όπους Έλγιν“: Η καταστροφή του Παρθενώνα γράφτηκε με στόχο να βοηθηθεί και με αυτόν τον τρόπο η προσπάθεια επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα. Στην αποθήκη έργων του υπάρχουν και ορισμένα έργα πιάνου, εγχόρδων και πνευστών, καθώς και τραγούδια.