Μία μαρτυρία από την πολύχρονη και πολυσχιδή πολιτική και εικαστική διαδρομή του Λαρισαίου στην καταγωγή Θεόδωρου Στάθη, πρώην υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού και υπουργού Γεωργίας, αλλά και συγγραφέα και μουσικοσυνθέτη δημοσιεύουν τα «ΠΡΟΣΩΠΑ». Ο Θεόδωρος Στάθης, ετοιμάζει τη νέα του παράσταση, αλλά εστιάζει στην πραγματική δημοκρατία.
«Ζώντας τη σφαγή του πατέρα μου και του σοβαρού τραυματισμού της μητέρας μου μέσα στο σπίτι μας, ένα βράδυ του Νοέμβρη το 1945, από τους τότε γενικά αποκαλούμενους σουρλικούς βρέθηκα, παρά τη μπάντα που έστειλε η τότε κυβέρνηση, που συνόδευσε την τελετή της κηδείας, απέναντι στο πολιτικό σύστημα που διαχρονικά κουμαντάρεται από το καπιταλιστικό πρότυπο παραγωγής.
Ήμουν άλλωστε από το σύστημα στιγματισμένος κομμουνιστής, που για δυο χρόνια δεν με άφηνε να φύγω στο εξωτερικό για σπουδές. Στη Βιέννη ως φοιτητής και οργανωμένος στην αριστερά διαπίστωσα πως το μαρξιστικό πρότυπο παραγωγής ήταν χειρότερο από αυτό του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής και ως αποτέλεσμα στράφηκα σε νέους δρόμους αναζήτησης, όπου και ανακάλυψα αυτόν της δημοκρατίας, που είναι και μέχρι σήμερα τελείως άγνωστος, γιατί αντί της δημοκρατίας λανσάρεται το ρεπουμπλικανικό σύστημα ως δημοκρατία με την οποία δεν έχει, βεβαίως, καμιά σχέση και με το οποίο η δημοκρατία δυσφημίζεται διαχρονικά» αφηγείται στα «ΠΡΟΣΩΠΑ» και συμπληρώνει.
«Η δημοκρατία είναι ο μόνος δρόμος με τον οποίο μπορεί να εξημερωθεί ο άνθρωπος από την βαρβαρότητα που παράγεται από τη στάση ζωής: ο καθένας για πάρτη του και ο δρόμος για να παραχθούν πολιτισμένες κοινωνίες στη βάση των αξιωματικών αρχών της δημοκρατίας με κορυφαία την ελευθερία έκφρασης απόψεων με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι αυτές δεν περιορίζουν την ελευθερία των άλλων συμπολιτών. Στην πραγματική δημοκρατία δεν μπορεί να λέει ο καθένας ότι του καπνίσει!»