Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών δεν προκάλεσαν μόνον τους καβγάδες στα πολιτικά κόμματα, αλλά αποτελέσαν και την αιτία για σκέψη στον κομματικό, αποκαλούμενο προοδευτικό, χώρο ως προς το τι μέλλει γενέσθαι, ώστε, κατ’ αυτόν, να απαλλαγεί η χώρα από το καθεστώς Μητσοτάκη. Έτσι έπεσαν και οι πρώτες προτάσεις για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με κάποια μορφή συνασπισμού, ώστε να επιτευχθεί το ζητούμενο. Στον χορό αυτόν μπήκαν και τέσσερις γνωστοί πανεπιστημιακοί καθηγητές -Ξενοφών Κοντιάδης, Αντώνης Λιάκος, Νίκος Μαραντζίδης και Γιώργος Σωτηρέλης- και με κοινό άρθρο τους παρεμβαίνουν στη συζήτηση που έχει ανοίξει για την ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου μετώπου του «προοδευτικού χώρου», όπως τον αποκαλούν, που θα μπορεί να ανατρέψει «το σημερινό καθεστώς».
Οι κ.κ. καθηγητές, που, εσφαλμένα, ταυτίζουν το ρεπουμπλικανικό πολίτευμα με ένα δημοκρατικό, μας πληροφορούν ότι είναι δυνατόν να δημιουργήσουν, με τη συμβολή των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, ένα προοδευτικό πλουραλιστικό πόλο εξουσίας ως εναλλακτική στο σημερινό σκορποχώρι, χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα-θεσμούς που χρησιμοποιεί το εν λόγω πολίτευμα, το οποίο κατά βάση υπηρετεί διαχρονικά το διεφθαρμένο καπιταλιστικό καθεστώς, κάτι που διαχρονικά κάνουν και τα αυτοαποκαλούμενα προοδευτικά κόμματα.
Οι καθηγητές παρακάμπτουν το γεγονός, ότι όλη αυτή η δέσμη κομμάτων είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στη διαπλοκή και τη διαφθορά και ότι και αυτή αποτελεί τον συμπαραγωγό του «πελατειασμού». Δείχνουν να μην γνωρίζουν ότι στα κόμματα αυτά κυριαρχούν τα προσωπικά φέουδα που μοναδικός τους στόχος είναι η κατάκτηση της καρέκλας της εξουσίας διά της διαπλοκής και της διαφθοράς. Σε αυτή τους την προσπάθεια δίνουν και την ψυχή τους και για το λόγο αυτό η πολιτική και κάποιοι πολιτικοί, που βρίσκονται σε καίριες θέσεις επιρροής, είναι εξαρτήματα του μεγάλου κεφαλαίου.
Με βάση τα αποτελέσματα που παράγονται, αυτό που προκύπτει είναι ότι αυτός ο προοδευτισμός αποτελεί μάλλον προπέτασμα, χωρίς να αποκλείω, εντελώς, και την περίπτωση ύπαρξης καλών προθέσεων από κάποιους, με στόχο να καλύψουν την πραγματική τους ταυτότητα. Άλλωστε δεν είναι μυστικό το ότι όλα αυτά τα κόμματα υπηρετούν το ίδιο διεφθαρμένο καθεστώς του καπιταλισμού, που υπηρετεί και η μη προοδευτική κατεύθυνση, που στο κάτω-κάτω της γραφής είναι και η μόνη συνεπής, με βάση τις διακηρύξεις της, πολιτική δύναμη. Στον διεφθαρμένο καπιταλισμό πιστεύει και αυτόν υπηρετεί. Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται την υπερβολικά άδικη κατανομή του παραγόμενου πλούτου;
Από την άλλη μεριά, προκύπτει με βάση το άρθρο των καθηγητών, ότι τα δημόσια αγαθά παράγονται από τα κόμματα «προοδευτικής» κατεύθυνσης. Θεωρούν, δηλαδή, πως οι δημόσιοι οργανισμοί υγείας, παιδείας και άλλων συναφών οργανισμών, όπως οι διάφορες ΔΕΚΟ, που διοικούνται, συνήθως, από κομματικά στελέχη, προϊόντα και αυτά της μεγάλης διαπλοκής που συντελείται εντός και εκτός των τειχών των πολιτικών κομμάτων, μπορούν να παράξουν δημόσια αγαθά, όταν έχουν μετασχηματιστεί, χάρις των «προοδευτικών» πολιτικών τους, σε μεγάλα γραφειοκρατικά κέντρα και σε φαγάνες των δημόσιων εσόδων. Προφανώς, ως εξαρτήματα του μεγάλου κεφαλαίου, ουδέποτε αισθάνθηκαν τα εν λόγω κόμματα να αναπτύξουν κάποιο ανάχωμα στην ασύδοτη ανελεύθερη αγορά του καπιταλισμού (βλ. «Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας», εκδόσεις Άμμων).
Είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί παριστάνουν τα θύματα και κατηγορούν, μάλιστα, πολλά από τα υπαρκτά ΜΜΕ, που, συνήθως, κάνουν και αυτά τις δικιές τους επιλογές, ποιους θα προωθήσουν και ποιους όχι. Αλλά ανάγκες ποίων μελών της κοινωνίας έχουν οδηγήσει στη δημιουργία του συγκεκριμένου παγκόσμιου δικτύου ΜΜΕ και συναφών οργανισμών; Μα, φυσικά, οι ανάγκες των πολιτικών να εκλέγονται και να επανεκλέγονται δημιούργησαν τη μεγάλη αγορά που έδωσαν στο μεγάλο κεφάλαιο τη χρυσή ευκαιρία να επενδύσει σε όλους αυτούς τους οργανισμούς ΜΜΕ, με σκοπό τον έλεγχο της πολιτικής για ίδιον όφελος. Αργήσατε κ. Κασσελάκη να μνημονεύσετε, από θέση γνώσης φυσικά, την κυκλοφορία τόσου μαύρου «προοδευτικού» χρήματος που κυκλοφόρησε και μπορεί ακόμα να κυκλοφορεί και στον προοδευτικό ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι θα είχατε υποψιάσει τους κ.κ. καθηγητές, όσοι από αυτούς είναι ακόμα ανυποψίαστοι, ότι και οι αυτοανακηρυσσόμενοι αριστεροί και προοδευτικοί μπορούν και τα βγάζουν πέρα διά του μαύρου χρήματος.
Δεν μπορεί να μην είναι γνωστό στους εν λόγω καθηγητές ότι βουλευτές και πρωθυπουργοί γίνονται κυρίως αυτοί που διαθέτουν χρήματα ή χορηγούς; Και αυτός είναι ο κανόνας με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν μπορεί κάποιος από αυτούς να μην γνωρίζει, ότι τα στοιχεία του ΟΗΕ λένε πως το ετήσιο παραγόμενο μαύρο χρήμα στον πλανήτη ανέρχεται σε 1,5 τρισ. δολάρια, από τα οποία το 1 τρισ. ξοδεύεται για εξαγορά κυβερνητικών αξιωματούχων. Για περισσότερες πληροφορίες βλ. «Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας», εκδόσεις Άμμων, άλλως, οι καθηγητές οφείλουν να μας υποδείξουν τους δικούς τρόπους με τους οποίους όλα αυτά τα εμπόδια θα απαλειφθούν, ώστε να υπάρξουν και οι προϋποθέσεις που θα εγγυηθούν την επίτευξη αυτού του εγχειρήματος.